Harold zal wel hebben gedacht: als ik het doe, dan doe ik het ook meteen goed. Dus… nietsvermoedend zat ik gisteren bij Piens Atelier te scrappen aan het PAT-album. Om 16 uur vonden de andere dames het tijd voor een kleine (plas)pauze. Ik blijf zitten en krijg van Regina een pizzadoos aangereikt. Ze zegt er iets bij over mijn lay-outs en ik denk nog: volgens mij is dat niet goed. Ze zegt vervolgens nog iets in de trant van: kijk even of het van jou is. Ik maak de doos open… er zit een albumpje in dat ik niet herken:

Huh? Maar mijn foto staat erop??? Heb ik ergens aan meegedaan? Wat is dit? Langzaam dringt het tot me door: Harolds handschrift, ‘bride’ en ‘groom’… en op de een na laatste bladzijde:

Ondertussen wordt er om mij heen driftig geklikt en geflitst en ritselt er iets achter mij… Harold! Hij gaat op z’n knieën en fluistert: ‘Wil je met me trouwen?’ Ik vergeet het bijna, maar zeg uiteindelijk: ‘Ja!’

Iedereen zat in het complot: Sjoera, Marja, Regina, het hele team! Ik heb helemaal niets in de gaten gehad, al het telefoon-, mail-, post- en smsverkeer is volkomen langs mij heen gegaan. Harold heeft van de week zelfs mijn werk gebeld om vrij te vragen voor vandaag, omdat we na de ‘overval’ zijn gaan dineren en overnachten in Hotel New York!

Lieve PADT-dames: heel, heel erg bedankt voor de bloemen, de mooie kaarten en wensen, het cadeau, de champagne en Sjoera… hoe kan ik je ooit genoeg bedanken voor alles wat je hebt gedaan om dit mogelijk te maken!!! En dat je ‘het moment’ dan ook nog hebt moeten missen! Gelukkig hebben de padtarrazi foto’s gemaakt… bekijk de eerste hier.