Dus… gisteren ben ik naar een bruidsmodeshow geweest met Klari. We waren natuurlijk niet de enigen daar, de zaak zat vol met aanstaande bruiden + familie + vriendinnen. Het is heel grappig om te merken dat je bij elke jurk meteen weet: nee, dit is het niet. Of: ooo, dit vind ik mooi. En dat er bij jurken die ik echt afschuwelijk vind, iemand achter of naast mij verzucht dat dit toch wel een hele mooie is… Ik heb ook gemerkt dat ik, in tegenstelling tot een aantal andere aanstaande bruiden, helemaal geen droomjurk heb. Ik denk ook dat het beter is om hierbij met beide benen op de grond te blijven staan, want droomjurk of niet: je moet ‘m eerst aan zien. Zo’n mannequin staat immers alles prachtig.

Tijdens de show zag ik ook ineens een bekend gezicht: Daphne, een collega van school. Haar vriendin werkt bij Sposa Bella en tijdens de showdag hielp ze een handje mee. Dat was voor mij een hele leuke, unieke bijkomstigheid. Want ja: ik heb ook ‘japonnen’ gepast en Daphne heeft me daarbij geholpen! Maar ik ben er nog niet uit en bovendien leest mijn aanstaande dit blog ook, dus het lijkt me beter dat ik nu verder mijn mond houd…