Harold en ik hadden gisteren drie afspraken in Twente. Super druk, maar wel heel erg leuk. We reden om 22.15 uur in elk geval weer moe maar tevreden naar huis.

Het begon allemaal met een lunchafspraak met mijn vriendin Anita bij Sam Sam. Eten bij Sam Sam is altijd goed en eten met Anita ook, dus dat kon niet beter.

Vervolgens gingen we op bezoek bij mijn nicht Janine en haar vriend. Ze zijn al minstens een jaar geleden verhuisd, maar we waren er nog steeds niet op bezoek geweest. En om het nog erger te maken: ik was in de tussentijd het nieuwe adres kwijtgeraakt. Hmmm… Gelukkig is dat allemaal goed gekomen en zo konden we gisteren hun prachtige appartement op een prachtige plek in Hengelo aanschouwen. We hebben gezellig bijgekletst en… Janine heeft ‘ja’ geantwoord op een voor mij belangrijke vraag: ze wil mijn getuige zijn!

Zo tegen de avond was het tijd voor een bezoek aan mijn moeder. Daar hebben we gegeten, TV gekeken en Harold heeft een lamp opgehangen. Mijn moeder heeft een nieuwe scanner gekocht waarmee je ook negatieven en dia’s kunt scannen. Ik heb heel wat moois langs zien komen: sommige afbeeldingen had ik nog nooit eerder gezien!

Door die scanner is mijn moeder ook in haar schoenendozen met afgedrukte foto’s gaan neuzen. Ook daar zitten nog heel wat juweeltjes tussen, waarvan ik het bestaan niet kon vermoeden of al lang weer was vergeten. Ik heb ook weer een stapel oude foto’s meegekregen: van mezelf, mijn ouders, grootouders. Ik ben ze nu aan het scannen, want dan kan ik ze eventueel ook scrappen!

Er zijn ook foto’s bij waarop (soms alleen) mensen staan die ik niet (her)ken en die mijn moeder op dit moment ook niets zeggen. Ik weet dan nooit zo goed wat ik daarmee aan moet. Als het foto’s van feesten of gebeurtenissen zijn, dan kan het me eigenlijk niet zoveel schelen. Ik zie ze dan gewoon als figuranten. Maar soms zijn het echt portretten en dan denk ik altijd: Waarom hebben wij deze foto? Iemand in mijn familie vond het kennelijk belangrijk om deze foto van deze persoon/personen te bewaren. Is het familie? Zijn het vrienden, buren, collega’s? Ik zal ze in elk geval aan mijn vader laten zien in de hoop dat hij er iets over kan vertellen!