Ooit, heel, héél lang geleden was ik met vriendinnen Susanne en Patricia op vakantie op Texel.
Zoals het echte bakvissen betaamt hadden we overal een mening over, lagen we om de haverklap dubbel en vonden we vooral heel veel dingen raar… Op een van de vele avonden in discotheek Question was dat niet anders: een hele lange, in onze ogen niet erg aantrekkelijke jongen maakte zichzelf onsterfelijk met woorden van de strekking: ‘De muziek staat zo hard, ik kan mezelf niet horen denken’. (Huh??? Wat??? Zei -ie dat? Woeha, wat een sukkel!!!!!)
Vanavond kwamen die woorden weer boven drijven. Harold heeft twee nieuwe speeltjes en ik zit werkelijk te dreunen in mijn stoel! En hoe belachelijk het me toen ook in de oren klonk, ik moet nu toegeven: die jongen had gewoon gelijk. Soms staat de muziek gewoon te hard, te hard om jezelf te horen denken… en niet alleen in de disco!
Ach ja, die goeie ouwe tijd…. is dat echt al zo lang geleden???? Vroeger waren mensen die over 20 jaar geleden praatten, in mijn ogen heel, heel erg oud. Maar volgens mij zijn wij nu ook aanbeland in dat tijdperk….. Texel was 20 jaar geleden!
Sssst…
Hi hi die foto met die kapsels en kleding van jullie… onbetaalbaar! En zo’n sukkel van een jongen, wie is er niet ooit zo eentje tegengekomen… De slappe lach daar had ik ook vaak last van en als mijn moeder later vroeg waar we zo om moesten lachen hadden we meestal geen idee!
Leuk voor Harold die nieuwe speeltjes… wellicht een koptelefoon voor jou?
Leuke foto van jullie drietjes!!
Is de zolder niets voor Harold…z’n eigen discotafel enzo *smile*