Wat een dag, wat een dag… Op het programma stond een bezoek aan de vrijmarkt in IJsselmuiden en daar hebben we niets vermoedend genoten van het mooie weer en heerlijk gesnuffeld tussen alle oude troep. Het is dat we op een gegeven moment Harolds ouders tegenkwamen, anders hadden we helemaal niet geweten wat er zich in Apeldoorn had afgespeeld! En dan nog komt het pas echt bij je binnen als je de beelden erbij ziet…

Na IJsselmuiden en een korte TV- en teletekstcheck bij Harolds ouders thuis, gingen we door naar Zwolle. Daar aangekomen werd er net omgeroepen dat alle officiële festiviteiten waren afgelast. Niet dat daarvan voor mij iets zichtbaar werd, want de sfeer op de terrassen leek mij buitengewoon feestelijk en goed. Ook bij Jos zat het helemaal vol. Harold zal daar vanavond draaien en hopelijk wordt het toch een fijn feest.

Ik ben zelf met de trein teruggegaan naar huis, met een rugzakje vol nieuwe schatten:

En dat is alles wat ik kon dragen, want in de auto liggen nog drie boeken, formaat telefoonboek. Ik denk dat die boeken nog mijn grootste schat zijn, maar daarover meer als ik ze hier heb! Het ronde ding met de vogel is een Verkade  koekblik (€1,-!) en het rommelige hoopje kant heb ik gekocht voor 0,50 ct per meter en daarmee steunde ik op de koop toe een kindertehuis in een derdewereldland. Ja, zelfs in IJsselmuiden weten ze precies hoe ze je tot een aankoop moeten verleiden ;-).

Mijn moeder stuurde me vandaag nog foto’s van vrolijke Koninginnedagen van weleer (ik gok 1979). Voor degenen die ons niet meteen herkennen: mijn zusje draagt het gestreepte kniebroekje en ik ben die met die twee paardenstaarten.