Terwijl ik de afgelopen weken alweer mijn snor heb gedrukt in blogland, zijn er tot in Spanje mensen aan het knutselen geslagen met mijn handtasje!
Zelf heb ik een beetje gescrapt en daarnaast heb ik me vooral beziggehouden met het bekijken en sorteren van stapels losse foto’s. Ik heb me de afgelopen tijd afgevraagd wat ik van het scrappen vind, wat ik er nog mee zou willen doen, welke verhalen ik in elk geval nog zou willen vastleggen etc. etc.
Ik ben (helaas) tot de conclusie gekomen dat ik me de afgelopen jaren toch heel veel heb laten inspireren door producten en technieken en niet door de verhalen die er voor mij toe doen. Ik denk dat dat inherent is aan het deel uitmaken van een design team en het creëren in opdracht. Begrijp me niet verkeerd: ik heb alle lay-outs met veel plezier gemaakt, maar het resultaat is niet altijd iets waar een diepere gedachte achter zit. Als ik door mijn albums blader, zit het me dwars dat ik geen enkele samenhang zie tussen verschillende lay-outs. Zo ben ik niet met scrappen begonnen en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik dat ook niet meer zo wil.
Ik heb de oplossing nog niet gevonden, want vrolijke niemendalletjes maken is op zich ook een leuke bezigheid, maar ik wil niet eindigen met albums en albums vol gedateerde, nietszeggende lay-outs. Het wordt dus tijd voor een gezonde mix van leuk met een beetje meer diepgang. Ik heb nog niet duidelijk voor ogen hoe dat eruit gaat zien en of ik het resultaat nog wel met de gehele internetbevolking wil delen, maar ik ben alvast begonnen met het scrappen van oudere foto’s. Van die foto’s die een (voor mij) belangrijk verhaal ondersteunen, maar die normaal gesproken niet door de ballotagecommissie komen omdat ze te vaag en/of niet publicatie waardig zijn… Van die foto’s die anders in mapjes en dozen blijven zitten en waarvan alleen ik weet waar en waarom ze zijn genomen. Foto’s die hun waarde verliezen als ik het verhaal dat erbij hoort niet vertel!
Marsha ik ben het helemaal met je eens… ik wil ook meer diepgang. Het hoeft niet altijd, of bij elke layout, maar soms heb je het nodig om ECHT iets te zeggen. Oppervlakkige dingen zijn er al meer dan genoeg in het leven. Ik doe graag met je mee – misschien kunnen we elkaar uitdagen of zo?
ik ben het helemaal met je eens. Ik heb ook van die LO’s, die “scraptechnisch” niks zijn, maar het verhaal is wel verteld. En dat is toch denk ik het belangrijkste.
Laten we nu even eerlijk zijn, al die frutsels en bloemen en weet ik veel wat, daar ging het 100 jaar geleden toch niet om, toen in Amerika moeders al een scrapboek maakten voor het kinderen. Het ging om het verhaal. Dat vergeten we hier soms wel een keer. (doe ik ook hoor, ik kan in katzwijm gaan als ik in een leuke winkel kom)
Wat een mooi inzicht Marsha. Volg je hart en je gevoel!
Ha, je bent er nog… ik vroeg me al af waar je mee bezig was, gezien de afwezigheid van een nieuwe post!
Ik zou zeggen ‘scrappen die fotoos (met het verhaal er dus bij)’ en maak er gewoon iets moois van als je er zin/tijd voor hebt! Helemaal leuk gemixt en gematched in één album, toch? Toevallig was ik dat ook net van plan in mijn zelfgemaakte glimmermist album! Een beetje meer een ‘journal-achtig boek met nadruk op fotoos en het verhaal erbij, maar met de mogelijkheid voor een extra creatieve ‘uitspatting’!