Hier ‘poseer’ ik bij mijn eindpresentatie voor mijn zaterdagcursus. Het is voorbij… Voortaan moet er op zaterdagen ‘gewoon’ gewerkt worden in plaats van werken aan creatieve ontplooiing te midden van een bijzondere, gezellige en stimulerende groep cursisten…
In het afgelopen half jaar heb ik geboetseerd:
Heb ik stillevens en model getekend:
Was het de bedoeling dat ik een lampje ging ontwerpen en uitvoeren (heb wel alle materialen in huis…):
Heb ik een inleiding in ontwerpen gehad:
Heb ik portretten, een reportage en table top gefotografeerd, heb ik een stop motion-filmpje gemaakt en heb ik stillevens, model en mixed media geschilderd:
Ik heb geleerd dat modeltekenen en -schilderen niet mijn sterkste kant is, maar dat soft pastel het beste in me naar boven haalt. Ik zie dat dat voor een groot gedeelte te maken heeft met kleur en de mogelijkheden voor het mengen van die kleur. Qua schilderen kreeg ik van de cursusleiding de indruk dat daar niet mijn toekomst ligt, maar dat neemt niet weg dat ik het wel leuk vond om te doen en dat ik voor mezelf zeker nog meer ‘vrij werk’ ga maken.
Ik realiseer me nu des te meer dat ‘succes’ voor mij ook vooral te maken heeft met de opdrachten en het materiaal in combinatie met de mogelijkheden om daarbinnen/daarmee te experimenteren. Ik begrijp bijvoorbeeld dat ik de stillevens nodig had om te oefenen, maar dat het resultaat bij voorbaat al gedoemd was tot ‘minder’ werk omdat ik in dit soort stillevens gewoon mijn ei niet kwijt kan. Ook heb ik weer eens een keer geleerd dat ik me wel kan laten inspireren door anderen, maar dat ik me niet van de wijs moeten laten brengen door bijvoorbeeld een juf. Als ik vind dat iets af is, moet ik stoppen en als ik meer tijd nodig heb, dan moet ik me ook niet laten opjutten. Mijn werk wordt daar niet beter van!
Het boetseren heeft me verrast, het ontwerpen was niet allemaal even gemakkelijk, maar achteraf heel leerzaam en fotograferen blijft iets waarin ik nog veel wil en kan leren en waarmee ik vanzelfsprekend verder ga. Stop motion-filmpjes en table top-fotografie zijn een leuke toevoeging en ik weet nog niet hoe, maar ik wil daar zeker nog een keer iets mee doen.
Kortom: de cursus heeft meer dan een aantal luikjes bij me geopend en laat dat nou net de bedoeling zijn!
Goh wat jammer dat het nu voorbij is… En dingen doen om er vervolgens achter te komen dat het je ding niet is, is ook nuttig. Want zonder dat experiment zou je misschien blijven hangen in “had ik maar” en nu weet je het gewoon. En de luikjes die open zijn gegaan, dat zijn er vast meer dan genoeg waarin je je ei WEL kwijt kan. Lekker toch, om weer naar uit te kijken?
wat een gave cursus moet dat zijn geweest!
Geweldig om allerlei dimensies van creatief zijn te ontdekken, wat wel of niet bij je past.
Inderdaad fijn om via zo’n creatieve cursus te merken, waar je hart wel en niet ligt én dat je je eigen weg moet gaan…dan ben je toch alweer een stuk verder en ‘t lijkt me een heerlijk gevoel, die luikjes die zich openen!