Het is stil hier, ik weet het. Ik ben bezig geweest met mijn werkstuk voor POWWIII en dat is nu nagenoeg af. Wil je het zien? Dan moet je geduld hebben tot na 25 november! (Of geef je op voor POWWIII… de workshopwerkstukken die ik tot nu toe heb gezien zijn zeeeer de moeite waard!)
Maandag was het natuurlijk Photoshop-avond, maar helaas heb ik mijn resultaat per ongeluk weggegooid. Op de avond zelf al… dat was niet zo slim. Maar ik zou het zo weer kunnen maken, dus ik ben in elk geval weer een beetje wijzer geworden.
Dinsdag heb ik een poging tot fitness gedaan. Dat zit zo: mijn sportschool heeft nieuwe apparaten aangeschaft. Deze apparaten staan er nu een aantal weken, maar ze waren nog niet naar behoren geprogrammeerd. In mijn sportschool werken ze namelijk met TechnoGym en daarbij maak je gebruik van een ‘sleutel’ waar je trainingsschema op staat. In de tussentijd kon je je oude programma gewoon draaien in een nieuw fitnesszaaltje, waar ze alle oude apparaten hebben neergezet. Niks aan de hand dus, maar dinsdag deed mijn sleutel het plotseling niet meer… omdat de nieuwe apparaten eindelijk klaar waren voor gebruik. Maar van die nieuwe apparaten begreep ik niets. De knoppen zitten anders, sommige apparaten lijken zelfs niet op de oude en bovendien is het gemak van zo’n sleutel dat je niet hoeft te onthouden hoeveel watt of gewicht je moet selecteren. Ik heb dus maar wat gedaan, al voelden sommige dingen toch niet helemaal goed.
Vandaag had ik om 08.00 uur (!) vanmorgen een afspraak om mijn sleutel te ‘resetten’. Een andere tijd kon niet, want ze hadden het plotseling heel druk. (Gek hè…) Dus vanmorgen ging om 05.30 uur de wekker. Wat ik al niet over moet hebben voor een gezond lichaam! Ik zei tegen mijn collega’s dat ik met een half uur terug zou zijn. Niet dus: het duurde een uur! En dat is nog niet het ergste; toen ik vanmiddag terugkwam om te sporten, was mijn sleutel nog steeds niet aangepast! Ik heb vanmiddag dus opnieuw een halfbakken fitnessschema doorlopen. En het nare is dat mijn sleutel het wel deed, dus ik kon in het nieuwe systeem precies zien dat ik ‘te weinig’ had gedaan. Bah.
Iets is in elk geval beter dan niets denk ik dan maar. Want het is hard nodig, anders pas ik volgend jaar niet in mijn jurk! Op kantoor maken ze me het ook nog eens erg moeilijk. Sinds een tijdje staan deze twee namelijk pontificaal op tafel:
Bovendien vraagt iedereen die binnenkomt of-ie een snoepje mag (dus vergeten kun je ze echt niet). Vooral als ik stress of frustratie voel, kan ik op een gegeven moment geen weerstand meer bieden. Zelfs niet als ik mezelf toespreek: drop is gif, drop is gif, drop is gif… En de afgelopen weken waren helaas niet stress- en frustratievrij. Ik moet hier dus echt iets op verzinnen. Oogkleppen? Watjes in mijn oren? Nog maar een extra appel? Ik weet echt even geen andere oplossing dan heel hard sporten…
Oja: dinsdag, toen ik na het sporten naar huis ging, ontdekte ik bij mijn fiets op het station in Amersfoort dat mijn fietssleutels niet in mijn jaszak zaten. En ook niet in mijn schoudertas, mijn sporttas, mijn andere jaszak… Ik was vergeten mijn andere fiets, in de fietsenstalling van Hilversum, op slot te zetten!
Zou het heel misschien gewoon mijn week niet zijn?