We zijn alweer een week verder en mijn moeder ligt nog steeds in het ziekenhuis. Na de tweede scan, de MRI, weten we inmiddels dat ze een beroerte heeft gehad: een aantal kleine infarctjes in de kleine hersenen en de hersenstam. Omdat we toch al een tijdje in spanning zaten, was het een opluchting om dit dinsdagmiddag te horen. Ons werd verteld dat ze waren uitbehandeld en dat mijn moeder, zodra er plek is, wordt overgeplaatst naar een reactiveringsunit in een woonzorgcentrum. Maar het op handen zijnde ontslag is later in de week teruggedraaid omdat ze kennelijk waren vergeten dat mijn moeder nog een afspraak had met de cardioloog… Vandaag krijgt mijn moeder een hartecho. We wachten dus nog maar even af.

Ondertussen kan mijn moeder zich steeds beter redden, dus we hebben goede hoop op een volledig herstel. In een rustige omgeving loopt ze nagenoeg als een kievit met de rollator en ze maakt alle puzzels die ze in tijdschriften en kranten tegenkomt. Dat laatste heeft ze maanden niet kunnen doen vanwege duizeligheid, dus ze heeft heel wat in te halen!

Ikzelf ben gisteravond met Harold mee naar huis gegaan. Ik verbleef van vrijdagavond t/m zondagmiddag in mijn moeders huis. Dat was natuurlijk handig, op fietsafstand van het ziekenhuis, maar het is ook wel eenzaam. Los daarvan is het hier in huis een grote puinhoop. Het leek me daarom goed om ook nog wat tijd thuis door te brengen voor ik morgen weer naar mijn werk ga.

Naast alle perikelen rondom mijn moeder zijn er ook nog andere dingen te melden. Maar daarover later meer!